Bir Mehmedimiz vardı, bugün toprağa verdik. Anlaşılmaz bir hastalık, 2 yılda koskoca bir çınarı devirdi adeta. O gerçekten güçlü bir arkadaşımızdı. Herhangi bir hastalığı yakıştıracağımız belki de son kişiydi çevremizde. Boylu poslu bir delikanlıydı. Yediğine içtiğine dikkat ederdi. Yıllarca birlikte çalıştık, dağ tepe demeden, en yorucu işlerde hiç pes etmeden, gece gündüz demeden çalışırdı. Çok disiplinliydi. Anne ve babasını daha önceden kaybettiği için hep kendine göre bir yalnızlığı vardı, sevinçlerini üzüntülerini derinlerde bir yerde tutardı. Çok dürüsttü. Menfaat için eğilip bükülmezdi. Doğrularını, yanlışlarını çekinmeden ifade ederdi. Onunla çalışmaya çıktığınızda kendinizi güvende hissederdiniz. Yapılacak işin çok iyi olacağından endişeniz olmazdı.
Herkesin dine bir bakışı vardır, inanır veya inanmaz. O inanç ve ahlak konusunda da sarsılmaz prensiplere sahipti. Hele hastalığı süresince, vefatını en ince ayrıntısına kadar planladığını duyduğumda Onu gönülden bir kez daha tebrik ettim. Hiçbir inanan insan Onun kadar ölüme hazır olamazdı ve Cennet denilen güzel sonsuzluğa yakışamazdı. Hasta yatağında cenaze merasimini, yapılacakları, arkadaşlarının giyeceği renkli gömlekleri, gidilecek güzergâhı ve kabristanını en küçük ayrıntısına kadar belirlemişti. Herkesin korktuğu o bilinmez geleceği o bir tabiat gibi güllerle karşıladı. Toprağın en güzel bayramında Hıdırellez günü aramızdan ayrıldı. Suyu çok severdi Mehmet, hayatın suyla başladığını bilircesine cenazesinde su dağıtılmasını vasiyet etmişti. Eşi Dilek de o çok sevdiği büyük su şişelerinden birini kabrinin başına dikivermişti zaten.
Mehmet bugün bana çok şeyler öğretti. Çok vefalı bir dost sayılmam ama onu anlatarak belki bu hatamı telafi edebilirim. Ben de ölüme aldırmam pek ve Onun ölebileceğini hiç mi hiç düşünmemiştim, mutlaka bir gün atlatacak diye bekledim durdum. Ancak bugün inandım ki, hiç olmaz dediklerimizi her an hepimiz yaşayabiliriz.
Dinler ve felsefeler bir yana, Mehmet kadar Hayatı ve Ölümü bu kadar güzel anlatan bir gerçekle hiç karşılaşmamıştım. Hep konuşuruz, iddia ederiz ama inandıklarımıza ne kadar hazırız şüpheliyim. Onun vefatında, meslek hayatımdaki bütün eski ve yeni dostlar bir aradaydı. O giderken herkesi bir araya topladı ve hepimize çok güzel bir mesaj bıraktı.
Çok lafa söze gerek yok aslında, yaşamak lazım, insanca, dostça, dürüstçe ve korkusuzca. O zaman Mehmet gibi Ayakta ve Onurlu gidersin bu hayattan.
Hayatımda çok şey yazdım, bu kıymetli dostumu da, bana ve herkese Örnek olsun diye yazdım. Mekânın Cennet Olsun Mehmet…
